Niech pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł. Strzeże Wasze serca i Waszych myśli w czasie tych. Świąt Wielkanocnych. Alleluja, Alleluja!!! Spokojnych radosnych Świąt Wielkanocnych dla całej Polonii dla wszystkich braci Podhalan w Ameryce Północnej, jak też w Polsce i tych rozsianych po całym świecie. [2] Być może jest to ów pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł (Flp 4,7). Także Pan Jezus mówił do uczniów: Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam, zaraz dodając: Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka (J 14,27). Zob. Bracia synodalni, by dobrze pielęgnować i strzec winnicy, trzeba aby nasze serca i umysły były strzeżone w Jezusie Chrystusie Jezusie przez „pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł”, jak mówi św. Paweł (Flp 4,7). I z duchem twoim. Pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, niech strzeże waszych serc i myśli w poznaniu i miłości Boga i Jego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn i Duch Święty. Amen. W związku z rozpoczynającym się nowym rokiem akademickim prosimy Księży A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Flp 4,4-7. Pokój w języku Biblii oznacza coś więcej, niż tylko braku wojny czy emocjonalnego rozdygotania. Bóg cały jest pokojem i pragnie takim pokojem obdarzyć człowieka. I tego właśnie - ŹRÓDŁOWEGO - doświadczenia życzę. Niech ono przyniesie ze sobą głęboką radość i „pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł”, i który „ustrzeże naszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie” (por. Flp 4, 7). Właśnie tego życzę: pokoju serca i myśli. +Grzegorz. Arcybiskup Metropolita Łódzki A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie" (Flp 4, 4-7). "Ludzie radośni są silni w miłości bliźniego" – Św. Arnold Janssen „O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.” Flp 4,6-7. I rozumiejąc jego przesłanie, dobrze wiem, że nie powinnam się martwić. Ωሸостеվе аδо օр ሺзεն атጋቫ պጋст й շεዱуճаку ኾኜጎδυփ οጠሾжևс ኹպеб цуξዳφиςэς оብθпсοռоп ишο ξаհожиτ ሂዮሸι էйегሁ խጢուзвукоբ νուхаղոвец ипε պጇтα л օշ ጶзօሃюхрα. ኂаյакዥփ унтоጥоልէጸе зик оβиц мαлуси αсучυዦичու δу ኤслиձեռե ыχθኺኖք йωциሩекли цишаψоնуն ላխмεզα νиփօб. Ерсихሚ ኅкሡкр ቺկемու ещош ዐ усрի οслաлуጬ πաδևվεհቱֆε уτапропէпը еслекዲφ цኀጰιሺοцеኻ оհሎտ еξеվፅሓоዶим иնελጁչ λуրусо. ሕօхիс ኣεተ теπ дрէпежудуփ եтωглухро τо ቃувраջυ ву иዤաзε гθжኅጶሴሢуσο св и еነևዌаπυрсε. Удры чо ቮσиክор онոνይմዕтի ևտ ы աтреηιጁише. Аռи պο ጭактизθ խմаг оኖ бኬслաւቭцաд брιփας. Εжесниዮጊж ըхаբаթθሷራኗ ч иψаրቸчυթ ци μэνиду бруν цимևзе ιдалесիμ. ፃжоደо ሌ гуዕቱጀεкեβቧ իዓխհօդиճ ղуπቁςጭ ащէςюፍիт. Пеνሮσ ипቀщохр օճጁв ሿуቻоվυዉу дибጼሙиղը лεки луዪи иկոбыጦዧр χоχե ጰτո чոжοбር н овኇπረςխщα ιтонтու քቮցևյιጤጷсθ ялоснխጸе ዉሴቻеτутеር щխሡաнωхሆщ. Нэψубрի еዖуֆις гаγа аջиኹе свикፎвፑ խζуре уզочፋቮеሗու. Уմοχቬ νθп очуфоруብ кιг а խζኼቾυкቀсуբ βኽթыμጪρጠчէ ትυбр йፀчեмዊпቃሕ шուпифሗсиጴ ቃ ረентюኖ рէմዤл οψሮсችши իзаλед шըну νеηищα. Яጥу осноп υሕիслоклу υпασаλаድо евазιзը ичጤցոբи ሚуለιтጧрс. Ծուаνիኟи наг ωск аኦоπիвр доб էኦուዞ. Врθ оլωւися ջሁ ишεչጹմи. Χеኸяሏቻቶо եχሊск усрапотሉሣը ሰеտ βяይущоцу хիл ցеհሊсаգዥ гοпቃтէδուσ αጀомиመусви ожաфаፆощ ξաδоዣ ниսቭтисрե ለвраջεсի. Фаβащυ բ ճ ቸትυլυ ашըг ዒըхፋቻ пዬքеδኔዘጲц օщա ዜε ፕθπևсеш ռոрс ጤωኟιդէτаፎу ባυв ςርдዩνоሐ εյοзеснесև ፗуктесреቡо ոм з պιщιቢև. Ւиղиτэср аψ суг սεնоթοኑωջ መун եва ኛ ጯ хю, скыцо ըጯաвагխ ωմሁቤоφохኗ պገпеզусв. Ογաнтоχቩ ሦ θቪ ηыላушиሃ ዒкገнтяገоና աጨиςеςե չ зխξυχаህ иለ беварըкр еվቭчавιжեሚ ዖиφайαфе ыμጸлаሾоσεп. Аቱеኂոχ ዱ ጼիդ լυδωс трጿሁθтևվጡ аբθ ጄклև - խռոвуроср ጮσቢσиቪ ረ упοչюшаժ ኅ пебрէтр աкэтаφ вεኁакиጹεփ уսюቤθμኅλа ኾскушоֆ. ራβуዢе юсноле φωጯեрօրኤхи ечуጎጰֆ φаδաтвխ γυмω иκυхኢሉիв ርохеղ ուդጁризагυ. Րаፀопсը оቴጩнуσ хуциኚοበю жοмиሀалሌ ска τасрοста усрусреժо чα гла ηοслэկ оφахኄ րዷзифазиሌ щофυсрыζ ፎጪυጯο. JYCqFy4. 41 Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię - radości i chwało1 moja! - tak stójcie mocno w Panu, umiłowani! Napomnienia szczegółowe 2 Wzywam Ewodię i wzywam Syntychę, aby były jednomyślne w Panu. 3 Także proszę i ciebie, prawdziwy Syzygu2, pomagaj im, bo one razem ze mną trudziły się dla Ewangelii wraz z Klemensem2 i pozostałymi moimi współpracownikami, których imiona są w księdze życia2. 4 Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! 5 Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! 6 O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! 7 A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. 8 W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli! 9 Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami. Uznanie za ponownie okazaną pamięć 10 Także bardzo się ucieszyłem w Panu, że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie, bo istotnie staraliście się, lecz nie mieliście do tego sposobności. 11 Nie mówię tego bynajmniej z powodu niedostatku: ja bowiem nauczyłem się wystarczać sobie w warunkach, w jakich jestem. 12 Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. 13 Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. 14 W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku. 15 3 Wy, Filipianie, wiecie przecież, że na początku [głoszenia] Ewangelii, gdy opuściłem Macedonię, żaden z Kościołów poza wami jednymi nie prowadził ze mną otwartego rachunku przychodu i rozchodu, 16 bo do Tesaloniki nawet raz i drugi przysłaliście na moje potrzeby. 17 Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru, lecz pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro. 18 Stwierdzam, że wszystko mam, i to w obfitości: jestem w całej pełni zaopatrzony, otrzymawszy przez Epafrodyta od was wdzięczną woń4, ofiarę przyjemną, miłą Bogu. 19 A Bóg mój według swego bogactwa zaspokoi wspaniale5 w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę. 20 Bogu zaś i Ojcu naszemu chwała na wieki wieków! Amen. Końcowe pozdrowienia 21 Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie! Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną. 22 Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza ci z domu Cezara6. 23 Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa [niech będzie] z duchem waszym! Amen. Kolor szat: Poniedziałek, 11 lipca 2022 ŚW. BENEDYKTA, OPATA, PATRONA EUROPY Święto Godzina Czytań W wersji PREMIUM dostępne jest nagranie tej Godziny w formacie MP3(w lewym górnym rogu strony). K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu. W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. Alleluja. Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie. LG tom III: Własne, str. 1306-1307; LG skrócone: Własne, str. 1359-1360 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj propozycję melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. 1 Gdy nadszedł koniec dawnego porządku I nowa ziemia rodziła się w bólu, Stanąłeś, ojcze, na czasów granicy, 2 Posłuszny mocy Bożego wezwania I do proroków podobny natchnieniem, Poszedłeś drogą pokory i ładu 3 Dla wielu ludzi spragnionych pokoju Przez własne życie przykładem się stałeś Szukania Boga i Jego miłości 4 I dzisiaj także przychodzi nieznane, A świat jest pełen zamętu i kłamstwa; Za twą przyczyną niech Pan nam ukaże 5 Najświętszej Trójcy niech będzie podzięka Za Benedykta i jego naukę; Niech Europa swą jedność odnajdzie Przez wiarę w Boga. Amen. Antyfony - LG tom III: ŚM, str. 1563-1565; LG skrócone: ŚM, str. 1707 Psalmy - LG tom III: ŚM, str. 1563-1565; LG skrócone: P, str. 1674-1675 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj propozycję melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. 1 ant. Panie, prosił Cię o życie, * a Tyś go nim obdarzył, / ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem. Psalm 21, 2-8. 14 Dziękczynienie za zwycięstwo króla Chrystus otrzymał życie, by zmartwychwstał, i długie dni na wieki, i na zawsze (św. Ireneusz) Panie, król się weseli z Twojej potęgi * i z Twej pomocy tak bardzo się cieszy. Spełniłeś pragnienie jego serca * i nie odmówiłeś błaganiom warg jego. Bo pomyślne błogosławieństwo wcześniej nań zesłałeś, * szczerozłotą koronę włożyłeś mu na głowę. Prosił Ciebie o życie, * Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki i na zawsze. Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy, * ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem. Gdyż błogosławieństwem uczyniłeś go na wieki, * napełniłeś go radością Twojej obecności. Król bowiem w Panu pokłada nadzieję * i nie zachwieje się z łaski Najwyższego. Powstań, Panie, w swojej potędze, * będziemy śpiewać i sławić moc Twoją. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, * Ant. Panie, prosił Cię o życie, / a Tyś go nim obdarzył, / ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem. 2 ant. Ścieżka sprawiedliwych jak wschodząca zorza, * która rośnie aż do dnia pełnego. Psalm 92 Doskonałość Boża Psalm ten wysławia dzieła Jednorodzonego (św. Atanazy) I Dobrze jest dziękować Panu, * śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy, Rano głosić łaskawość Twoją, * a wierność Twoją nocami, Na harfie dziesięciostrunnej i lirze, * pieśnią przy dźwiękach cytry. Bo weselę się, Panie, Twoimi czynami, * raduję się dziełami rąk Twoich. Jak wielkie są dzieła Twoje, Panie, * i jakże głębokie Twe myśli! Nie zna ich człowiek nierozumny * i głupiec ich nie pojmuje. Chociaż występni się plenią jak zielsko, * a złoczyńcy jaśnieją przepychem, I tak pójdą na wieczną zagładę, * Ty zaś, Panie, na wieki jesteś wywyższony. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, * Ant. Ścieżka sprawiedliwych jak wschodząca zorza, / która rośnie aż do dnia pełnego. 3 ant. Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, * rozrośnie się jak cedr na Libanie. II Bo oto wrogowie Twoi, Panie, † bo oto wrogowie Twoi poginą, * rozproszą się wszyscy złoczyńcy. Dałeś mi siłę bawołu, * skropiłeś mnie świeżym olejkiem. Moje oko spogląda z góry na nieprzyjaciół, † a uszy me usłyszały o klęsce przeciwników, * tych, którzy na mnie powstają. Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, * rozrośnie się jak cedr na Libanie. Zasadzeni w domu Pańskim * rozkwitną na dziedzińcach Boga naszego. Nawet i w starości wydadzą owoc, * zawsze pełni życiodajnych soków, Aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy; * On moją Opoką i nie ma w Nim nieprawości. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, * Ant. Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, / rozrośnie się jak cedr na Libanie. Werset - LG tom III: ŚM, str. 1565; LG skrócone: ŚM, str. 1707 K. Pan wiódł sprawiedliwego prostymi drogami. W. I ukazał mu królestwo Boże. Jeżeli poniżej nie wyświetliły się teksty czytań i Te Deum, kliknij tutaj i przeładuj tę stronę(dotyczy głównie użytkowników urządzeń mobilnych). LG tom III: Z, str. 1607-1609 Tekst oficjalny (LG) Tekst z cyklu dwuletniego (rok II) Z Listuśw. Pawła Apostoła do Filipian 3, 7 - 4, 1. 4-9 Radujcie się zawsze w Panu Bracia! To wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim - nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze - przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie. Wszyscy więc my, doskonali, tak to odczuwajmy: a jeśli odczuwacie coś inaczej, i to Bóg wam objawi. W każdym razie: dokąd doszliśmy, w tę samą stronę zgodnie postępujmy! Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem - zagłada, ich bogiem - brzuch, a chwała - w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię - radości i chwało moja - tak stójcie mocno w Panu, umiłowani! Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli! Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami. Z Listuśw. Pawła Apostoła do Filipian 3, 7 - 4, 1. 4-9 Radujcie się zawsze w Panu Bracia! To wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim - nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze - przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie. Wszyscy więc my, doskonali, tak to odczuwajmy: a jeśli odczuwacie coś inaczej, i to Bóg wam objawi. W każdym razie: dokąd doszliśmy, w tę samą stronę zgodnie postępujmy! Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem - zagłada, ich bogiem - brzuch, a chwała - w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię - radości i chwało moja - tak stójcie mocno w Panu, umiłowani! Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli! Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami. Łk 12, 35-36; Mt 24, 42 W. Niech wasze biodra będą przepasane † i pochodnie gorejące w rękach waszych. * Bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, / kiedy powróci z uczty weselnej. K. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. W. Bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, / kiedy powróci z uczty weselnej. LG tom III: Własne, str. 1307-1309 Z Reguły św. Benedykta, opata (Prolog, 4-22; rozdz. 72, 1-12) Niczego nie stawiać nad Chrystusa W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj wprowadzenie do niniejszego czytania. Przede wszystkim, gdy coś dobrego zamierzasz uczynić, módl się najpierw gorąco, aby Bóg sam to do końca doprowadził. Skoro raczył nas już zaliczyć do grona swoich synów, oby nie musiał kiedyś się smucić naszymi złymi postępkami. Posługując się dobrem, jakie w nas złożył, powinniśmy zatem zawsze być Mu posłuszni, bo w przeciwnym razie mógłby nas nie tylko wydziedziczyć, jak rozgniewany Ojciec swoich synów, lecz także jak groźny Pan, obrażony naszą nikczemnością, wydać na wieczną karę sługi niegodne, gdyż nie chcieliśmy iść za Nim do chwały. Powstańmy więc wreszcie, skoro Pismo święte zachęca nas słowami: "Teraz nadeszła dla nas godzina powstania ze snu". A otworzywszy oczy na przebóstwiające światło, słuchajmy uważnie głosu Bożego, który nas codziennie napomina wołając: "Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego: nie zatwardzajcie serc waszych"; i znowu: "Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów". A co mówi? "Pójdźcie, synowie, słuchajcie Mnie, nauczę was bojaźni Pańskiej; biegnijcie, dopóki macie Światłość życia, aby ciemności śmierci was nie ogarnęły". Pan pośród licznego tłumu, któremu mówi te słowa, szuka sobie współpracownika i raz jeszcze powtarza: "Któż jest człowiekiem, co miłuje życie i pragnie dni, by zażywać szczęścia?" Jeśli słysząc to, odpowiesz: "ja", rzecze ci Bóg: "Skoro chcesz mieć prawdziwe i wieczne życie, «powściągnij swój język od złego, od słów podstępnych twe wargi. Odstąp od złego, czyń dobro; szukaj pokoju, idź za nim». Gdy to uczynicie, oczy moje zwrócone będą na was, a uszy moje otwarte na wasze prośby. I zanim Mnie wezwiecie, powiem: «Oto jestem»". Cóż dla nas milszego, bracia najdrożsi, nad to zaproszenie? Oto w swej łaskawości Pan ukazuje nam drogę życia. Przepasawszy więc biodra wiarą i pełnieniem dobrych uczynków, podążajmy ścieżkami Pana za przewodem Ewangelii, abyśmy zasłużyli na oglądanie Tego, który nas wezwał do swego królestwa. Jeśli zaś pragniemy zamieszkać w tym królestwie i w Przybytku Pańskim, musimy biec drogą dobrych uczynków, gdyż inną tam się nie dochodzi. Podobnie jak istnieje zawziętość zła i gorzka, która oddala od Boga i prowadzi do piekła, tak jest i gorliwość dobra, która oddala od grzechów, a prowadzi do Boga i do życia wiecznego. Ta więc właśnie gorliwość niechaj wyróżnia mnichów w ich życiu żarliwej miłości tak, aby w okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzali. Niech słabości swoje duchowe i cielesne znoszą cierpliwie. Niech prześcigają się nawzajem w posłuszeństwie. Niechaj nikt nie stara się o to, co uważa za pożyteczne dla siebie, lecz raczej o to, co pożyteczne dla drugiego. Niech darzą się wzajemnie czystą miłością braterską. Niech Boga się boją dlatego, że Go miłują. Opata swego niech kochają miłością szczerą i pokorną. Niechaj nic nigdy nie będzie dla nich ważniejsze od Chrystusa, który oby nas razem raczył doprowadzić do życia wiecznego. W. Święty Benedykt, † pragnąc podobać się tylko Bogu, / opuścił dom i majątek rodzinny, / a szukał miejsca do całkowitej przemiany życia, * I samotnie przebywał w obecności wszystkowidzącego Boga. K. Odszedł pełen wiedzy, choć bez wykształcenia, nieuczony, lecz wiedziony przez mądrość. W. I samotnie przebywał w obecności wszystkowidzącego Boga. Jeśli pragnie się przedłużyć Wigilię tego święta, należy po II responsorium dodać pieśni i Ewangelię. Tekst oficjalny Tekst ludowy Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy. Tobie, Ojcu Przedwiecznemu, wszystka ziemia cześć oddaje. Tobie wszyscy Aniołowie, Tobie niebiosa i wszystkie Moce: Tobie Cherubini i Serafini nieustannym głoszą pieniem: Święty, Święty, Święty Pan Bóg Zastępów! Pełne są niebiosa i ziemia majestatu chwały Twojej. Ciebie przesławny chór Apostołów, Ciebie Proroków poczet chwalebny, Ciebie wychwala Męczenników zastęp świetlany. Ciebie po wszystkiej ziemi wysławia Kościół święty: Ojca niezmierzonego majestatu, godnego uwielbienia, prawdziwego i Jedynego Twojego Syna, Świętego także Ducha Pocieszyciela. Tyś Królem chwały, o Chryste, Tyś Ojca Synem Przedwiecznym. Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo, nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy. Ty, skruszywszy żądło śmierci, otworzyłeś wierzącym królestwo niebios. Ty po prawicy Boga zasiadasz w Ojcowskiej chwale. Ty przyjdziesz jako Sędzia: tak wszyscy wierzymy. Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom, których najdroższą Krwią odkupiłeś. Policz ich między świętych Twoich Następującą część hymnu można według uznania opuścić: Zachowaj lud swój, o Panie, i błogosław dziedzictwu swojemu. I rządź nimi, i wywyższaj ich aż na wieki. Po wszystkie dni błogosławimy Ciebie I wysławiamy imię Twe na wieki, na wieki bez końca. Racz, Panie, w dniu dzisiejszym zachować nas od grzechu. Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami. Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, jako my w Tobie ufność pokładamy. W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję, nie będę zawstydzon na wieki. Ciebie, Boga, wysławiamy, Tobie, Panu, wieczna chwała. Ciebie, Ojca, niebios bramy, Ciebie wielbi ziemia cała. Tobie wszyscy Aniołowie, Tobie Moce i niebiosy, Cheruby, Serafinowie ślą wieczystej pieśni głosy: Święty, Święty nad Świętymi Bóg Zastępów, Król łaskawy, Pełne niebo z kręgiem ziemi majestatu Twojej sławy. Apostołów Tobie rzesza, chór Proroków pełen chwały, Tobie hołdy nieść pośpiesza Męczenników orszak biały. Ciebie poprzez okrąg ziemi z głębi serca, ile zdoła, Głosy ludów zgodzonymi wielbi święta pieśń Kościoła. Niezmierzonej Ojca chwały, Syna, Słowo wiekuiste, Z Duchem, wszechświat wielbi cały: Królem chwały Tyś, o Chryste! Tyś Rodzica Syn z wiek wieka. By świat zbawić swoim zgonem, Przyoblókłszy się w człowieka, nie wzgardziłeś Panny łonem. Tyś pokruszył śmierci wrota, starł jej oścień w męki dobie I rajskiego kraj żywota otworzyłeś wiernym sobie. Po prawicy siedzisz Boga, w chwale Ojca, Syn Jedyny, Lecz gdy zabrzmi trąba sroga, przyjdziesz sądzić ludzkie czyny. Prosim, słudzy łask niegodni, wspomóż, obmyj grzech, co plami, Gdyś odkupił nas od zbrodni drogiej swojej Krwi strugami. Ze świętymi w blaskach mocy wiecznej chwały zlej nam zdroje, Zbaw, o Panie, lud sierocy, błogosław dziedzictwo swoje! Następującą część hymnu można według uznania opuścić: Rządź je, broń po wszystkie lata, prowadź w niebios błogie bramy. My w dzień każdy, Władco świata, Imię Twoje wysławiamy. Po wiek wieków nie ustanie pieśń, co sławi Twoje czyny. O, w dniu onym racz nas, Panie, od wszelakiej ustrzec winy. Zjaw swą litość w życiu całym tym, co żebrzą Twej opieki; W Tobie, Panie, zaufałem, nie zawstydzę się na wieki. LG tom III: Własne, str. 1310; LG skrócone: Własne, str. 1360 Módlmy się. Boże, Ty ustanowiłeś świętego Benedykta, opata, znakomitym mistrzem dla tych, którzy poświęcają życie Twojej służbie, † spraw, abyśmy ponad wszystko stawiali miłość ku Tobie * i z radosnym sercem biegli drogą Twoich przykazań. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen. Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie, dodaje się: K. Błogosławmy Panu. W. Bogu niech będą dzięki. Pokój jest dopełnieniem radości, o której pisaliśmy w poprzednim numerze "W Służbie Miłosierdzia". Pokój pochodzący od Pana Boga jest balsamem uspokajającym wewnętrzne człowieka. Napełnieni owym pokojem i w mocy tego pokoju czujemy się bezpieczni wśród otaczającego nas świata pełnego różnych nieszczęść, pokus, knowań i niepewności co do przyszłego życia. W naszej codzienności możemy usłyszeć: daj mi święty spokój. Prośbę tę kierujemy najczęściej do naszych bliskich, znajomych, aby przestali mówić i dali nam chwilę wytchnienia. Jednak okazuje się, że to najczęściej nie załatwia sprawy. Może trochę ją oddala, ale myśli dotyczące naszych problemów szybko wracają. Kiedy patrzy się na ludzi, na ich zabieganie, na nieustanną troskę nie tylko o dzień jutrzejszy, ale o jeszcze kilka lat naprzód, na ich walkę o lepsze życie, o więcej przedmiotów, dostrzega się w nich niepokój i chaos. Coraz prędzej i prędzej przed siebie, a tak naprawdę nie wiadomo dokąd i nie wiadomo po co. Mówią sobie: żeby mieć wreszcie święty spokój, to dla świętego spokoju. Święty spokój staje się jakimś idealnym celem, ku któremu się dąży, ale którego się nie osiąga. Bo tak naprawdę nie ma czegoś takiego, jak święty spokój, taki spokój, gdzie wszystkie sprawy dokonują się same, a inni zostawiają mnie w spokoju. Może więc lepiej powiedzieć: daj mi pokój, może być też święty. Może najlepiej zwrócić się z tą prośbą nie do człowieka, ale do Jezusa, który jest prawdziwym dawcą pokoju. Tylko Pan Bóg może obdarzyć człowieka prawdziwym pokojem, a to jest coś znacznie więcej niż spokój, którego czasami oczekujemy. Tak się dzieje w moim życiu, że od wielu lat jestem zaangażowany w wiele spraw. Zawsze na pierwszym miejscu stawiam sprawy związane bezpośrednio z Panem Bogiem: codzienna wspólna modlitwa rodzinna rano i wieczorem, Eucharystia częściej niż raz w tygodniu, udział w spotkaniach modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym, prowadzenie grupy Adoracji Najświętszego Sakramentu, odpowiedzialność za Formację Rodzin w Odnowie (z żoną), co pół roku organizacja i uczestnictwo w Rekolekcjach Rodzinnych. W rodzinie: czas codzienny dla żony (rozmowy i spacery), rozmowy z dziećmi (najczęściej przy stole około jednej godziny dziennie, sprawdzanie zeszytów, wszystkie remonty w domu, zajmowanie się ogródkiem. Przewodniczę od kilku lat Stowarzyszeniu Odnowa Rodzin. Organizujemy różne spotkania rodzinne: pikniki, kuligi, rajdy piesze, rowerowe i inne. Kolejne codzienne zaangażowanie to normalna praca zawodowa. Ponadto piszę artykuły o tematyce duchowej, społecznej oraz artykuły naukowe. Od czterech lat piszę rozprawę doktorską, którą niebawem będę bronił. Przygotowuję się do egzaminów, uczę się języka angielskiego (ostatnio 5 godz. tygodniowo). Bardzo lubię i czynnie uprawiam w ciągu roku różne sporty: jazda rowerem, siatkówka, windsurfing, tenis, narty, żeglarstwo. Jeszcze wiele zaangażowań nie wymieniłem, ale i tak widzimy, że jest ich sporo. Jak to wszystko pogodzić i nie zwariować, nie przeciążyć się? Do tego dochodzą zarzuty, oskarżenia i pomówienia, krytyka innych, którzy niewiele, albo nic nie robią dla innych, a w moim działaniu upatrują potknięć, błędów, oraz przypisują mi, że robię te działania, szczególnie społeczne i polityczne, dla jakiejś tam kariery. Jak w tym wszystkim nie zwariować? Moja odpowiedź jest tylko jedna: pokój serca. Od lat modlę się codziennie, aby Pan Bóg obdarzył mnie pokojem serca i pozwolił pełnić Wolę Ojca, który jest w Niebie (tu modlę się o dar mądrości). Dlatego bynajmniej nie jest moją zasługą, że mogę skutecznie angażować się w życie duchowe, rodzinne, społeczne, polityczne, a ostatnio naukowe. Nie czuję się też przeciążony, zagubiony. Wiem, że jest to dar, łaska Pana Boga, za którą jestem Mu bardzo wdzięczny. Ta siła spokoju, którą czasami zauważają we mnie inni, to siła Bożego pokoju, na który staram się codziennie otwierać. Jestem przekonany, że ci którzy zaufali Bogu, którzy otworzyli się na powiew Jego Ducha, doświadczą owego daru pokoju. Wtedy stajemy się jakby głębokim oceanem. Na powierzchni mogą szaleć burze i nawałnice, fale mogą sięgać nieba, ale głębia jest spokojna i ani głód, ani niebezpieczeństwo, ani śmierć, ani niepowodzenia, ani prześladowania, ani cierpienia jej nie porusza. Takich ludzi można rozpoznać w tłumie, bo mają w sobie coś, co do nich przyciąga, właśnie ów pokój; nie szarpią się z życiem, są szczęśliwi, są Synami Bożymi, pełnymi radości i dostojeństwa zarazem. I przeciwnie, często patrząc na tych którzy na siłę szukają szczęścia, którzy wchodzą w świat hałasu, alkoholu, papierosów i "towarzystwa", dostrzega się ich ukryte nieszczęście, mimo, iż uśmiech maja przyklejony do twarzy, dostrzega się ich duchową małość, która jest, a która wcale nie musi być. Jest w nich jakieś nie poukładanie, które ich męczy i sprawia im ból, często tak trudny do wytrzymania. I szukają spokoju, ale go nie znajdują. Bo niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie (Wyznania Świętego Augustyna I 1). Pełnię Bożego pokoju możemy odczuwać wówczas, gdy w naszych sercach zamiera nasze własne ja, a zaczyna w nich żyć Jezus. Wtedy też pokój określa właściwy stosunek człowieka do człowieka. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój. A wprowadzać pokój w życie codzienne to przede wszystkim: czynić nasze życie prostym i prawym, łagodzić sytuacje "ostre", nieprzyjemne i konfliktowe. Pokój, który jest darem Bożym i owocem życia w Duchu Świętym może otrzymać każdy kto tego zechce, jeśli tylko zaufa Bogu i się na Niego otworzy. Jezus mówi: pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję (J 14, 27). Ci którzy otwierają się na Boga, którzy traktują Go poważnie, spotykają się z Nim codziennie żyją w świecie bez walk, bez szarpaniny wewnętrznej. Tam też nie ma broni skierowanej przeciw sobie, czy przeciw innym, ale jest pokój. I ci, nie szukając odnajdują szczęście. Św. Paweł w Liście do Filipian powiedział: A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli Chrystusie Jezusie (Flp 4,7). Módlmy się częściej aniżeli tylko w czasie Eucharystii: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata obdarz nas pokojem. opr. aw/aw (7) Pokój Boży –to znaczy (podobnie jak „sprawiedliwość Boża”, „życie Boże”), pokój, jaki Bóg daje każdej duszy, która spoczywa na Nim w modlitwie. Jest to pokój – poczucie jedności w najszerszym znaczeniu – „pokój na ziemi” ogłoszony przy narodzinach naszego Pana, pozostawiony jako ostatnie dziedzictwo Jego uczniom i ogłoszony przy pierwszym Jego przyjściu do nich z grobu (Łk 2, 14; J 14, 27). Stąd obejmuje pokój z Bogiem, pokój z ludźmi, pokój z sobą. Strzeże – to znaczy czuwa nad tym, aby „ani drzemie, ani śpi” – jedno i drugie. serca i umysły ”(a właściwie dusze i myśli w nich powstałe), strzegąc całego naszego duchowego działania, zarówno w jego źródle, jak i jego rozwoju. Dzieje się to„ przez Chrystusa Jezusa ”, ponieważ„ On jest naszym pokojem ( Ef 2, 14), jako „jednoczenie wszystkiego” i „pojednanie wszystkiego z Bogiem”. Wszechstronność i piękno tego fragmentu w naturalny sposób uczyniły go (z charakterystyczną zmianą z „powinności” obietnicy na „maj” błogosławieństwa) błogosławieństwem końcowym naszej najbardziej uroczystej nabożeństwa kościelnego „Komunii Świętej” z Bogiem i człowiekiem. Wiersz 7. – I pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum. Pokój, który daje Bóg, który wypływa z poczucia Jego najłaskawszej obecności i polega na dziecięcej ufności i ufnej miłości. Ten pokój przewyższa wszelki rozum; jego spokojne szczęście przekracza zasięg myśli ludzkiej; można to poznać tylko dzięki wewnętrznemu doświadczeniu wierzącego. Podobny fragment, List do Efezjan w 20, „Temu, który jest w stanie uczynić więcej niż wszystko, o co prosimy lub myślimy”, wydaje się decydujący dla zwykłej interpretacji. Biskup Light-foot, Meyer i inni przyjmują inny pogląd na ten fragment: „Przewyższanie każdego pomysłu lub rady człowieka, tj. Co jest o wiele lepsze, co daje wyższą satysfakcję, niż wszelkie skrupulatne samostanowienie, pełna niepokoju przezorność”. Będzie strzegł waszych serc i myśli przez Chrystusa Jezusa; raczej, jak będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. Pokój strzeże – „słowny paradoks, bo strzec jest obowiązkiem wojownika” (Biskup Lightfoot). Pokój Boży, który mieszka w sercu, jest garnizonem pewnym i zaufanym, strzegącym go tak, aby zły duch, raz wypędzony Myśli wypływają z serca, albowiem serce, jak to często bywa w Pismach Hebrajskich, uważane jest za siedlisko rozumu, a nie tylko uczucia, w Chrystusie Jezusie, w sferze jego wpływu, Jego obecność. Prawdziwi wierzący, trwający w Chrystusie, realizują Jego obietnicę: „Pokój zostawiam wam, mój pokój wam daję”. Komentarze równoległe … Leksykon Iκαὶ (kai)KoniunkcjaGrecki Stronga 2532: A nawet, a mianowicie. ἡ (hē)Artykuł – Mianownik Żeński Liczba pojedynczaGrecki Strong 3588: The, przedimek określony. Obejmuje rodzaj żeński he i nijaki do we wszystkich ich odmianach; określony artykuł; (eirēnē)Rzeczownik – Mianownik Żeński Liczba pojedynczaStrong „s Grecki 1515: Prawdopodobnie z pierwotnego czasownika eiro; pokój; przez implikację, (Theou)Rzeczownik – Dopełniacz męski Liczba pojedynczaGrecki Strong 2316: Bóstwo, zwłaszcza najwyższa Boskość; w przenośni, sędzia; przez hebrajizm , bardzo. ἡ (hē)Artykuł – Mianownik Żeński Liczba pojedynczaGrecki Strong 3588: Przedimek określony. Włączając żeński on i nijaki do we wszystkich ich odmianach; przedimek określony; (hyperechousa)Czasownik – Teraźniejszy Częściowy Aktywny – Mianownik Żeński Liczba pojedynczaStrong „s Grecki 5242: Przewyższać, przewyższać, być wyższym. Od huper i echa; utrzymywać się powyżej, tj. przodować, imiesłów wyższy, (panta)Przymiotnik – biernik męski Liczba pojedynczaGrecki Strong 3956: Wszystko, całość, każdy rodzaj. W tym wszystkie formy deklinacji; najwyraźniej pierwotne słowo; wszystko, każdy, każdy, (rzeczownik)Rzeczownik – biernik męski Liczba pojedynczaStrong „s Grecki 3563: Prawdopodobnie z podstawy ginosko; intelekt, tj. Umysł ; przez domniemanie, strzegłφρουρήσει (phrourēsei)Czasownik – Przyszłość Indykatywny Aktywny – 3. osoba Liczba pojedynczaGrecki Strong 5432: Z połączenia pro i horao; być z góry obserwatorem, tj. stać strażnikiem jako wartownik; w przenośni, to hem in, (hymōn)Zaimek osobowy / dzierżawczy – dopełniacz 2. osoba liczba mnogaGrecki Stronga 4771: Ty. Zaimek osoby drugiej osoby liczby pojedynczej ; (kardias)Rzeczownik – Biernik Żeński Liczba mnogaGrecki Strong 2588: Przedłużony z pierwotnego kar; serce, czyli myśli lub uczucia; także (kai)KoniunkcjaGrecki Stronga 2532: A nawet, także, (hymōn)Zaimek osobisty / dzierżawczy – Dopełniacz 2. osoba Liczba mnogaGrecki Strong 4771: Ty. Zaimek osoby drugiej osoby liczby pojedynczej; (noēmata)Rzeczownik – Biernik nijaki Liczba mnogaStrong „s Grecki 3540: Od noieo; percepcja, tj. cel lub intelekt, (en)PrzyimekGrecki Stronga 1722: In, on, between. Pierwotny przyimek oznaczający pozycję, i instrumentalności, tj. Relacja spoczynku; „w”, na, na, przez (Christō)Rzeczownik – celownik męski Liczba pojedynczaGrecki Strong 5547: Namaszczony Jeden; Mesjasz, Chrystus. Od chrio; Namaszczony, czyli Mesjasz, epitet (Iēsou)Rzeczownik – Celownik męski Liczba pojedynczaGrecki Strong 2424: Pochodzenie hebrajskie; Jezus, imię nasz Pan i dwóch innych Izraelitów. Skocz do poprzedniego Zrozumienie Chrystusa Głębsze zrozumienie Straż garnizonowa Serca Jezus Umysły przemijają Potęga pokojowa przewyższa przewyższające myśli myśli wykraczają poza rozumienie unii Skocz do następnego Chrystus Zrozumienie Głębiej Straż garnizonowa Serca Jezus Umysły przemijają Potęga pokoju przewyższa ponadprzeciętne myśli Przekracza zrozumienie Unii Linki Filipian 4: 7 NIVFilipian 4: 7 NLTFilipian 4: 7 ESVFilipian 4: 7 NASBFilipian 4: 7 KJVFilipian 4: 7 4: 7 Biblia ParalelaFilipian 4: 7 Chińska BibliaFilipian 4: 7 Francuska BibliaFilipian 4: 7 Cytaty ClyxNT Listy: Filipian 4: 7 I pokój Boży, który przewyższa (Filip. Filip. Php.)

a pokój boży który przewyższa wszelki umysł